Van onze verslaggever, Zoelen.

Op maandag 12 juli 2004 snorden wij reeds vroeg in de ochtend in onze Schicht richting het land van Flipje Tiel, alwaar het 11^de toernooi om de Dutch CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup zou gaan plaatsvinden op de vruchtbare uiterwaarden van het Amsterdam-Rijnkanaal ergens in de gemeente Zoelen. Aangezien wij bij een eerdere versie van dit evenement op weg naar deze locatie behoorlijk verdwaald waren en maar ternauwernood tijdig verschenen waren, hadden wij een routebeschrijving van het Internet geoogst en werden op correcte wijze naar de plaats van bestemming geleid. Alhoewel wij ruim voor tijd de parkeerplaats opdraaiden, plakten wij al bijna direct veteraan Frans v D. onder onze wielen, die op gevaarlijke wijze het parkeerterrein verkende. Na de wapens voor de dag te hebben uitgeladen doorstaken wij de catacomben van het clubhuis op zoek naar de gereedstaande koffietafel, waar wij bij de receptie organisatrice Ploni S. tegen het lijf liepen, die ons na hartelijke begroetingen verder loodste naar de veelbelovende koffietafel in de 19^de hole, die mede afgeladen met bebosvrucht gebak de bezoekers met gemak verleidde tot inname van onnodige, maar niet onwelkome calorieën cq kilojoules. Kort nadien stroomden met regelmatige tussenpozen de CMG veteranen binnen, waaronder ditmaal gasten Jan en Ellen M.. Deze ex-CMG’er (sinds 1998) had voorheen lange tijd in het Haagsche filiaal van de Company werkzaamheden verricht, waarbij hij regelmatig in aanraking kwam met Justitie, om daar bloempakketten met Tulp, Gerbera, Narcis etc. te bezorgen. Kortom, een hartelijk weerzien dus met voormalig CMG-Den Haag veteranen als Gerrit B., Frans v D. en Bert G. speelde zich tijdens de koffieronde af. Daar werd ook bekend dat Peter E. en Mike H. zich op het laatste moment afgemeld hadden. Terwijl de wedstrijdleiding zich even afzonderde teneinde de nodige formaliteiten af te wikkelen, werd er afgerekend in de Shop en na afloop van dit ritueel werd de groep gesommeerd de hengel uit de tas te verwijderen, aangezien de club kennelijk in dermate financiële nood verkeert, dat naar deze onsympathieke maatregel gegrepen is. Op deze wijze onthengeld werd er ingeslagen, ingechipt en ingeputt, waarop de groep zich naar tee 1 van de Appelgaard begaf om de dag open te slaan. Hier werden wij opgewacht door een breed grijnzende Marshall, die direct alle golftassen weer fouilleerde op hengels, kennelijk een hobby op deze baan. Vanuit onze ooghoeken zagen wij Ploni S. in de weer met "De" CMG vlag, die vanaf het clubhuis als baken zou fungeren voor de ronddolende veteranen.

Na nog twee lokale knarren voorrang te hebben gegeven en de traditionele fotosessies hadden plaatsgevonden, werd er vertrokken op inmiddels vertrouwde wijze, waarbij de veteranen direct de volle breedte van de baan benutten, hetgeen nog iets beloofde voor het doortrekken van de appel-, peren- en kersengaard zoals de respectievelijke banen hier benoemd zijn. En hoewel men geen appels met peren mag vergelijken, kon vastgesteld worden dat al deze vruchten de veteranen grote moeilijkheden bezorgden, gezien de achteraf vastgestelde gemiddeld lage score. Of dit moest veroorzaakt zijn door het dubieuze optreden van de lokale Marshall, die op hole 10 diverse spelers tussenvoegde, waarvan later vastgesteld kon worden dat het hier familieleden van de organisatrice Ploni S. betrof, met als gevolg dat het tempo uit de wedstrijd vlood. Protesten bleken vruchteloos maar dergelijke corrupte handelingen moeten het spelniveau van onze in hun rechtsgevoel aangetaste goudeerlijke veteranen danig beïnvloed hebben. En het weer werkte ook al niet mee, alhoewel uit de sombere luchten pas na afronding van de ronde wat druppels begonnen te vallen. Gelukkig maakte de achterafse borrel weer veel goed, waarin (ver-) bitter(de)ballen wederom een grote rol speelden. Tijdens deze borrel kon Bert G. zijn ereschuld weer niet inlossen, daar hij niet bereid bleek een zogenaamd kurkengeld te fourneren om zijn kolkende flessen champagne te mogen openen. Als gevolg waarvan men mokkend terugviel op de lokaal met ruime hand geschonken vloeistoffen. Zo werd het weer erg gezellig, met als gevolg dat Gert M. aanbood het volgende golfevenement financieel geheel voor zijn rekening te nemen, onder het voorbehoud dat de koers van het LogicaCMG aandeel dan wel op € 6,- zou moeten staan. Hetgeen zijn aanbod weer enigszins ongeloofwaardig maakte, dit ondanks het feit dat hij in de baan nog wel zo goed bezig was geweest, althans had hij zichzelf dit regelmatig toegeroepen. Voorts leerden wij dat Jan M. inmiddels accountmanager bij Fortis bleek te zijn en dat Bert G. wederom over een nieuwe vriendin bleek te beschikken, die nota beide benen nog golf speelt ook. Nog vele nieuwtjes en ervaringen werden uitgewisseld, waarna de kleedkamers werden opgezocht om zich schoon te wassen voor het avondmaal. Dat deze maal bleek te bestaan uit een tomatensoepje, gevolg door naar wens een pepersteakje of visje, afgerond met een ijstoetje. Dit alles gelardeerd met wederom door Peter de J. geselecteerde wijn. Na de eerste gerechten verorberd te hebben was het tijd voor de traditionele prijsuitreiking, die door Ploni S. in een filosofisch kader werd geplaatst. Er waren ballen voor de bottom range spelers en wijn voor de top range spelers, en uiteraard de Dutch CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup voor winnaar Jos N., die gloeiend van trots (en drank) de beker wederom in ontvangst mocht nemen. Helaas waren wij de Longest Drive en Neary vergeten, evenals later de vlag. Dit mocht de pret echter niet drukken en aldus koersten wij af op de afsluiting van een wederom zeer geslaagde golfdag. Echter greep Peter de J. nog even zijn kans om een in het kader van de Europese Voetbalgekte ontworpen Oranjekalender mee te geven aan alle aanwezigen. In het slotakkoord van de bijeenkomst dreigde nog even een ledenvergadering te ontstaan, maar dit kon door royement van een der leden gelukkig voorkomen worden.