Van onze verslaggever, Voorthuizen.
De vroege ochtend van de achtste augustus 2003 was vervuld van voortekenen. Vanuit het frisse en Friese noorden op weg naar de alweer zevende editie van de strijd om de Dutch CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup, voortsnorrend over de A27 tussen Almere en Utrecht, werd uw verslaggever getroffen door de mysterieuze sfeer van de vreemdkleurige over het land hangende luchtlagen. De geheimzinnig roze/roodgekleurde mistige en broeërige atmosfeer voorspelde een hete en zweterige dag, en de loop van de gebeurtenissen op deze dag zou deze voortekenen niet logenstraffen.
Aldus geconditioneerd arriveerden wij rond 10:30 in het landelijke Voorthuizen, en via een golvende en reeds druk met automobielen gelardeerde oprijlaan, op het terras van de 19de hole van golfclub Edda Huzid, waar gastheer Gert M., reeds in gezelschap van veteraan Bert G., zich al vrolijk koutend onderhield met enkele lokale golfkennissen, die echter spoorslags ruimte maakten bij het aantreden van uw verslaggever. Direct werden wij, na het schudden van de respectievelijke handen, doorverwezen naar de zich in de 19de hole bevindende koffiecorner, waar zich tevens een zachte en kruimende cakevoorraad bevond, waar wij dankbaar en hongerig gebruik van maakten. Genietend van de koffie, de cake, de schaduw en de conversatie zagen wij het gezelschap gestadig groeien, daar de deelnemers aan het toernooi gestadig binnendruppelden. Enkele deelnemers spraken zich zelfs verbaasd uit over de hoge opkomst van de veteranen op deze dag, wellicht gevoed vanuit een lichte ongerustheid over de concurrentie voor de verovering van de titel op deze dag. Op zeker moment nam Gert M. schuchter het woord en onderbrak de geanimeerde conversatie om de deelnemers te trakteren op een briefing voor de dag. Gehoorzaam en geconcentreerd werd deze informatie opgezogen en kort nadien diende men, gezien de voortschrijdende tijd, de eerste voorbereidselen te treffen om de strijd aan te gaan. Er werden vele lange broeken verwisseld voor korte en men verzamelde vervolgens bij de receptie om de greenfee te voldoen. Daar ontstond enige chaos, aangezien velen verwachtten een briljante ronde te gaan lopen en dit graag wilden koppelen aan een handicapverlaging, dus er dienden vele qualifying cards uitgereikt te worden. Hier was de dame van de receptie niet helemaal op berekend, hetgeen leidde tot een nogal jolige sfeer, wat een argeloze golfster de uitspraak ontlokte in een schoolreisje verzeild geraakt te zijn. Omstandig werd haar uitgelegd dat hier sprake was van een business trip, maar dit kwam toch niet helemaal duidelijk over. Desalniettemin slaagde uiteindelijk iedereen erin de greenfee te voldoen, met dank aan de organisator voor de verstrekte korting en de uitgereikte teeset. Fluks en optimistisch werd koersgezet naar driving range en practice green, om de spieren wat te rekken en de concentratie op te voeren. Inmiddels bleek de temperatuur al tot grote hoogten gestegen, met als gevolg dat men al snel de schaduw opzocht om de krachten te sparen voor de nog te ontbranden strijd. Aldus werd verzameld onder de bomen rondom tee 1, waar geduldig de starttijd werd afgewacht, onder het genot van als hamburgers ingepakte broodjes en luchtige kout, afgewisseld door de activiteiten rondom de inmiddels traditionele groepsfoto.
Om 12:26 trad flight 1, bestaande uit Ben B., Jos N. en Bert G. (waarnemer), vol goede moed aan om de spits eraf te slaan. Ben B. nam het voortouw en sloeg de eerste bal, nageroepen met een luid en emotioneel "Oooooooohhhhhhhh, kut", weliswaar heel ver qua afstand, maar tevens ver naar rechts de uitnodigende en geduldige bosjes in. Een duidelijke hooker (want hij is links- (on) handig) en vandaar wellicht de bijpassende uitroep! Direct gevolgd door de koel gecalculeerde afslag van Jos N., alhoewel deze zijn kreet tot een meer ingetogen "neeuuhh Jos" beperkte, nadat de balvlucht zich tot een ruime 20 meter had beperkt. Kortom, volop drama aan de start.
Om 12:34 was het de beurt aan flight 2, bestaande uit Frans v. D., Bert S. en Jan P., 8 minuten later gevolgd door flight 3 (Gerard B., Gerrit B., Gert M.), een zelfde periode later flight 4 (Tom Z., Bas O. en Gerard L.) en tot slot de vanwege mogelijk falende heup- en kniegewrichten gemotoriseerde flight 5 (Wybren vd W., Cees B. en Peter de J.). Deze maal werd tijdens de respectievelijke afslagen de fotografische nadruk gelegd op het moment direct na de afslag, hetgeen zich vertaald heeft in veel bezorgde gezichten op de elders vertoonde fotoserie. Alhoewel de deelnemers het zich op dat moment nog niet bewust waren, was de afslag gelegd voor een enorme uitputtingsslag, die niet zonder gevolgen zou blijken.
Door de baan zag uw verslaggever vele gebeurtenissen, die door de verzengende en meedogenloze hitte veroorzaakt werd en de scores nadelig beïnvloedde, iets waartegen slechts een enkele afgetrainde veteraan zich succesvol zou blijken zich te kunnen verweren.
Zo zagen wij b.v. Wybren vd W. veel "breed spel" ontwikkelen, hetgeen zijn kniegewricht natuurlijk niet ten goede kwam. Hiermee deed hij echter wel een uitputtende kennis van de baan op. Bas. O.zagen wij gedurende de wedstrijd wit uitslaan, een indicatie van de door hem geleverde inspanning en waterproductie. Terzijde zij opgemerkt dat gedurende de dag wij plekken op de diverse lichamen ontdekten, waarvan wij nooit geweten hadden dat men daar ook zweet kon produceren. Leerzaam! Gérard L. werd op hole 9 dermate bevangen door de hitte, dat hij besloot de resterende 9 holes over te slaan en alvast te gaan werken aan zijn NAP op het terras van de 19de hole. Gerard B. zagen wij op hole 17 vol razernij met golfstokken gooien. Dit gebeurde tegen een decor van wuivend riet, waaruit wij concludeerden dat toch minstens in een van de rivierbeddingen echt water stond, hetgeen uit vele reeds gepasseerde waterhindernissen volledig verdampt was. Daarnaast bleken de holes van deze course zo dicht op elkaar te liggen, dat de spelers niet zonder gevaar voor Flying Objects Reaching Earth door de baan konden en er van enige near-hits sprake bleek.
Na afronding van het spel was het in eerste instantie rustig aan de borreltafel, waar men moe, doorzweet en dorstig (ondanks extra ravitaillering in de baan door twee frisse dames) elkander suffig zat aan te staren, zonder vooralsnog enige interesse te tonen in scores en einduitslag.
Echter, na het laten aanrukken en nuttigen van een grote hoeveelheid bier, gele Peter’s, rode Annie’s, witte Peter’s en met name voldoende bitterballen, herwon de groep al snel zijn oude vitaliteit. Ook Gérard L. was gelukkig inmiddels weer volledig hersteld van zijn kleine inzinking. De bedienende staf verbeterde de leefomstandigheden voor de groep door regelmatig iets te laten vallen, waardoor in ieder geval het luchtvochtigheidgehalte op een beter niveau kwam te liggen.
Na enige tijd voelden de eerste veteranen zich in staat ook de buitenzijde van het lichaam af te spoelen, maar aan de eerste van van de douche teruggekeerde zweetlap (Ben B.) kon afgelezen worden (zie foto) dat een dergelijke activiteit weinig zinvol zou blijken te zijn, want zijn poriën bleken zich niet te kunnen sluiten voor het geweld van de nog steeds blarende zonnekracht. Zo werd het een lange borrel, waar uiteindelijk toch de scores en de einduitslag vastgesteld konden worden. Dit leidde tot de prijsuitreiking door gastheer Gert M. die aanving met de uitreiking van de prijzen voor de Neary (Peter de J.) en Longest Drive (Wybren vd W.). Zij werden verblijd met een mooie set (golf-) ballen, een mooie compensatie voor het ongetwijfeld geleden verlies aan ballen deze dag.
De CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup ging deze keer naar uw verslaggever Tom Z., die ontroerd de gevoelige toespraak van Gert M. onderging. Als beloning voor de winst van de Cup werd tevens collectief door de groep besloten de handicap van Tom Z. te verlagen naar 29, dit onder het mompelen van vragen aangaande connecties bij de (sub) Marine. Gastheer Gert M. overhandigde tevens een fles wijn uit eigen kelder aan de Cupwinner om hem tezijnertijd nog eens plezierig aan deze overwinning terug te kunnen laten denken.
In zijn emotionele dankwoord sloeg de winnaar nog even kwink door te grappen geen wedstrijd meer te organiseren en daarmee de beker in eigen hand te houden, wat direct leidde tot hevige protesten, hetgeen maar weer eens aangeeft hoe diep dit evenement inmiddels in ieders beleving en leven is ingeburgerd. Desalniettemin zal het volgende evenement door Gerard B. georganiseerd worden in Nijmegen, mede gezien het feit dat reeds tweemaal in St. Nyk gespeeld werd. Na innige omhelzingen werden de feestelijkheden afgerond en begon men zich gereed te maken de laatste uitdaging van de dag aan te gaan, namelijk het diner. Maar eerst werd afscheid genomen van Bert S., Jan P. en Bas O. die helaas niet deel konden nemen aan het diner. Ook Gerrit B. moest ons verlaten, maar niet voordat hij nog even aan de dinertafel wat broodjes had geroofd om de lange rit naar zijn vakantiehuisje in Earnewald te kunnen overleven.
De maaltijd werd weer een aaneenschakeling van hoogtepunten, waarvan wij onthouden hebben een vissalade, een ossenstaartsoep met truffelmoes, een lekkere steak, gevolgd door een Grand Dessert en afgerond met heerlijke koffie. Tijdens de maaltijd leerden wij dat Bert G. een PMTC-record heeft waaruit blijkt dat hij alles goed gedaan heeft, hetgeen hij in zijn latere carrière weer ruimschoots goedgemaakt heeft, dat Bert G. de eeuwige jeugd lijkt te bezitten (wellicht te klant bij Vanessa van Breukhoven?), Gerrit B. nu echt zijn GVB heeft behaald en voortaan altijd en onder eigen naam zal deelnemen, Gerard B. het nu echt lekker rustig aan doet in en om Nijmegen, Ben B. iets doet met en voor de zus van Ploni S., Jan P. deze zomer niet meer werkt, Peter de J. tot de ontdekking kwam dat de wijnkeus wel erg beperkt is bij Edda Huzid, en Gert M. manisch depressief blijft van de kwaliteitssoftware van Bill G.. Ook werd een poll gehouden inzake de koers van LogicaCMG op 31/12/2003, hetgeen eindigde in een pool. En dit zijn de voorspellingen:
€ 3,50 (Grootendorst)
€ 3,25 (Zitman)
€ 3,20 (Lucassen)
€ 3,01 (Brouwer)
€ 3,00 (Nieuwenhuizen)
€ 2,99 (vdWal)
€ 2,97 (Meppelink)
€ 2,95 (Brinkhof)
€ 2,90 (de Jong)
€ 2,85 (vDulst)
€ 2,60 (Bunt)
De inleg bedraagt € 20,- per persoon (onder druk van Bert G. "jullie zijn kruideniers", weten jullie nog wel? En van wie hebben we dat dan, Bert?) en de winnaar (diegene die het dichtste bij de actuele koers van 31-12-2003 van het aandeel LogicaCMG zit ) verplicht zich het gewonnen bedrag op de eerste CMG Veterans Golf Society bijeenkomst in het nieuwe jaar te besteden aan een champagneborrel met bitterballen en hiermede zijn collega veteranen te fêteren.
Kortom, het was weer een buitengewoon geslaagde golf- en veteranendag en wij danken onze gastheer voor zijn inspanningen en de golfclub Edda Huzid voor de prettige ambiance en service!