Van onze verslaggever, Den Dolder.

Vrijdag 6 september 2002 vond alweer de derde krachtmeting plaats tussen de golfers onder de CMG-veteranen. Deze maal zou de strijd woeden op de golfbaan, pardon, golfsociëteit de Lage Vuursche te Den Dolder. Organisator Jos N. had, zo vertrouwde hij mij toe, al zijn invloed, en die van anderen, moeten aanwenden bij zijn clubbestuur om dit evenement op deze exclusieve locatie mogelijk te kunnen maken. Doorgaans is het namelijk niet mogelijk dat "het gewone volk" het grastapijt van deze exclusieve baan kan en mag betreden. Slechts de zorgvuldig gekozen leden, bestaande uit captains of industry, gefortuneerden uit eerzame geslachten, en andere geselecteerde rijken hebben het genot van dit recht kunnen verkrijgen.

Desalniettemin, niettegenstaande dat, lag de baan deze dag open voor de zeer gemotiveerde spelersploeg van onze veteranen. Over deze spelersploeg valt nog te melden dat inmiddels van een trouwe en harde kern van spelers gesproken kan worden. Op de deelnemerslijst zien wij telkens dezelfde namen terugkeren. Een prima ontwikkeling!

Dat er steeds meer spanning rond dit golfevenement aan het ontstaan is werd al bij aankomst aan uw verslaggever duidelijk. Daar waar bij de vorige gelegenheden nog ruim de tijd genomen werd voor een ontspannen, gezamenlijke koffiesessie, moest nu vastgesteld worden dat een aantal deelnemers (waaronder Gerard B., Peter de J., Bas O.) reeds toen, met een verbeten trek op het gelaat, zich driftig aan het inslaan waren. Ook zagen wij rond de oefengreen en chipping green al veteranen nerveus met de golfclubs aan het werk. Waar moet dat heen?

Aan de koffietafel troffen wij toch nog enkele kennelijk wat minder gemotiveerde (of meer ontspannen gezien het wellicht grotere aanwezige zelfvertrouwen) collega’s aan, en bereidden wij ons onder het genot van een lekker stuk cake, en uiteraard de koffie, in alle rust op de wedstrijd voor. Aan deze koffietafel troffen wij ook een drietal waarnemers c.q. toeschouwers aan, waaronder Ferry T., Bert G. en Gerard L. (de laatste had willen meespelen, maar was helaas geblesseerd aan de knie, desondanks wilde hij geen minuut van dit evenement missen).

Terzijde zij opgemerkt, dat wij reeds nota kregen van de subtiele, doch weelderige luxe van deze golfclub. Onder de koffie werd onze blik herhaaldelijk getrokken naar een grootbeeld televisie van allure, waarop de kelderende koersen van de Amsterdamse beurs nadrukkelijk de aandacht trokken. Het bedienend personeel, gekleed in stewarduniform voorzien van gouden epauletten, sloop ondertussen met de koffie rond. Wij waanden ons even op een luxe cruise!

Met moeite rukten wij ons uit deze warme omgeving los, togen naar de receptie om de speciale introducéprijs te voldoen, en begaven ons naar de driving range om toch nog maar even wat oefenballen het luchtruim te laten kiezen. Tot onze verbazing was de aanvoer van golfballen geheel gratis en konden wij slaan waar we wilden, aangezien de driving range niet met de bekende visnetten was afgenet. Na nog even putten en chippen op de oefengreen was het langverwachte moment daar: om 12:30 werd het lunchpakket aan de trolley gehangen en de eerste bal op de eerste tee opgeteet. Daar had Ferry T. zich op verzoek opgeworpen als flight-fotograaf en kweet zich op professionele wijze van de taak om de deelnemers voor de eeuwigheid in bits & bytes vast te leggen. Na deze ceremonie vond de afslag plaats en maakte Jos N. direct duidelijk dat hij ook deze keer aspiraties voor de titel had. Zijn kaarsrechte afslag deed de bal op grote afstand midden op de fairway belanden en was een voorbeeld voor de anderen. Vervolgens werd direct duidelijk dat Tom Z. deze wedstrijd een groot beroep zou moeten doen op zijn arsenaal van recoveryslagen; met een fraaie boog verdween zijn afslag in de aangrenzende bossen. Hiermee was de kop eraf en onder begeleiding van Bert G. vertrok de eerste flight naar onbekende horizonten.

Door de baan gaand viel op dat deze er prima bijlag, alhoewel er relatief veel G.U.R. afpalingen waargenomen werden. Tevens waren er niet al te veel waterhindernissen, maar men kon vaststellen dat daar waar ze aanwezig waren, men ze ook graag benutte. In tegenstelling hiermee vonden wij behoorlijk wat bunkers door de baan, zowel letterlijk als figuurlijk! Maar ach, alhoewel het niet overdadig zonnig was, het was prima golfweer en slechts op de 18^de hole voelden wij een drupje vocht.

Na afloop van de wedstrijd verzamelde men zich weer in het clubhuis, ditmaal niet rond de koffie maar rond wat koudere en meer alcohol bevattende versnaperingen. Tevens vond een gestage aanvoer plaats van bitterballen en aanverwante lekkernijen. Hier hoorden wij weer de verrassende verhalen uit de baan. Zoals een vermeende Colombia Connection van Gerard L., die reeds na één hole uit de baan gebeld was door zijn zakenpartners. Wij zagen hem tijdens de borrel dan ook met Coke in zijn handen staan. Een aardige anekdote is ook het verhaal van Jos N. die op de 10^de hole (naast de driving range, want die was immers niet afgeschermd!) een gele bal had geslagen om bij een afzwaaier richting terrein driving range tussen alle witte ballen zijn bal makkelijk te kunnen vinden. U raadt het al, bal verdween richting driving range, waar Jos N. vervolgens, met om zijn oren fluitende ballen, zijn gele bal nooit meer terug vond! Of de ook al in een vorige wedstrijd gesignaleerde peptalk van Gert M., deze maal bestaande uit (hier gecensureerde) kreten als: kl..tz.k, ..kel, l.l, etc., zich hiermee blootgevend als een gepassioneerd en geëmotioneerd golfspeler. Hiermede een speler als Gerard B. naar de kroon stekend, alhoewel deze meer bijbelvaste spreuken hanteert. Ook konden we beluisteren dat het gevecht om de longest drive bijna niet had kunnen plaatsvinden, omdat een willekeurige non-veteranen flight het bordje had meegenomen, dit om nog onopgehelderde redenen. Dit werd gelukkig gecorrigeerd door de lokale marshall in zijn all-terrain vehicle. Kortom, iedereen had zich weer prima vermaakt. Ondertussen echter was Jos N. druk met de vaststelling van de eindstand, dit met behulp van de geautomatiseerde hulpmiddelen van de club en de dame van de receptie. Onafhankelijk hiervan en elkaar afwisselend bevond de rest van het gezelschap zich tijdelijk in de catacomben van de club, waar gedouched, gesauna’d, geturkstbad, etc. kon worden en ook daar verbaasden wij ons weer over de luxe van deze voorzieningen. Ook hier weer een grootbeeld televisie en ja, met een aantal luie stoelen ervoor geplaatst, waar men in alle naakt- en natheid het laatste nieuws en/of natuurprogramma’s tot zich kon nemen. Al met al een aparte ervaring.

Met iedereen weer terug aan de borrel besloot Jos N. de eindstand direct maar bekend te maken, mede gezien het feit dat Bas O. ons voor het diner wegens rugklachten helaas moest verlaten.

Winnaar van de Dutch CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup werd ditmaal, spelend op zijn homecourse, Wybren vd W. met 40 stableford punten, een fantastisch resultaat. Tweede werd Tom Z. met 35 stableford punten. Jos N. tenslotte wist beslag te leggen op de derde plaats, een prima prestatie na zijn winst van de Cup vorige keer. Deze keer wist Rolf B. beslag te leggen op de laatste plaats, hiermee Gert M. berovend van deze plek zoals in de vorige wedstrijd door hem opgeëist. De eer voor de Longest Drive ging naar Gerard B. en de eer voor de Neary ging naar Wybren vd W..

Met twee veroveringen (Cup & Neary) raakte Wybren vd W. dermate geëmotioneerd dat hij zijn dankwoord kort moest houden. Het was echter dermate lang dat wij zorgvuldig uit zijn speech de belofte konden destilleren dat het volgende toernooi zeker door hem georganiseerd zal worden, en wel wederom op deze fraaie golfsociëteit de Lage Vuursche, aangezien dit ook zijn homecourse is.

Tot slot restte ons dan het nuttigen van een eenvoudige, doch voedzame maaltijd. Ook dit was prima verzorgd en mondde uit in een 3-gangen diner met bijbehorende kwaliteitswijnen waarbij het naar goed CMG-veteranen-gebruik uitermate gezellig werd. Rest mij namens ons allen de waardering uit te spreken voor de organisator en organisatie van deze wederom prima verlopen golfdag.