Van onze verslaggever, Herckenbosch.

Door velen was reeds lang uitgekeken naar de tweede ontmoeting van de (nog lopende) CMG veteranen in de golf arena, en op 5 april 2002 was het dan zover. Organisator van deze dag Ben Bunt had zijn oog laten vallen op een prachtige golfbaan diep in het hart van het verre Limbabwe, namelijk de locatie Burggolf Herckenbosch, vlakbij het pittoreske plaatsje Vlodrop.

Enkele deelnemers (Jos N., Wybren vd W. en Tom Z.) hadden geen enkel risico genomen en waren reeds de avond tevoren afgereisd naar het Boshotel dichtbij dit plaatsje om uitgerust en ontspannen de volgende dag de strijd aan te kunnen binden. Om optimaal geprepareerd aan de start te kunnen verschijnen werd op initiatief van Jos N. ’s-avonds de maaltijd genuttigd in een nabijgelegen (nou, ja) sterrenrestaurant, waar wij de naam van vergeten zijn.

De volgende dag bleek het schitterend weer te zijn en in de loop van de ochtend verzamelde men zich rond de uitgestalde Limburgse vlaai en koffie/thee. De deelnemers druppelden gevoeglijk binnen en het wachten was nog slechts op Cees B., die al regelmatig gesignaleerd was bij het nemen van rotondes maar de goede afslag stelselmatig bleek te missen.

Na tijdens de koffie elkanders leed gedeeld te hebben betreffende het vroege opstaan, de enorme afstand die men had moeten afleggen en de file bij Eindhoven, afgewisseld met elkander bij te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen maanden in de respectievelijke levens, maakte zich een zekere nervositeit van de groep meester, hetgeen vaker wordt gezien op momenten voorafgaande aan belangrijke sportieve krachtmetingen. Allereerst werd er geregistreerd en betaald bij de strenge dames van de receptie Herckenbosch, alwaar Gerrit B. tijdig voorzien moest worden van een valse identiteit (van Veldt), aangezien hij nog niet in het bezit bleek te zijn van het z.g. GolfVaardigheidsBewijs. Met de bekende CMG mentaliteit/flexibiliteit werd dit opgelost en kon vervolgens aangevangen worden met het warmlopen en inslaan, op zich al een schouwspel dat de moeite waard was om gade te slaan. Dit moment werd tevens aangegrepen om elkanders uitrusting te monsteren en hier kwam o.a. uit naar voren dat Jos N. zich een (verboden?) verende driver had aangeschaft en Wybren v.d. W. over een enorme Ping driver beschikte die qua lengte bijna boven hem uitstak en waarvan de kop groter leek dan de zijne! Gerrit B. bleek te beschikken over een minieme nieuwe draagtas om zijn stokken (niet meer dan drie leek mogelijk) te vervoeren, maar op mijn vraag: Hee, Pijpje? keek hij mij even schichtig aan en verdween snel naar de eerste tee, gevolgd door zijn chauffeur Bert G. die het parcours slechts als waarnemer/ballenzoeker zou gaan afleggen.

Om 11:30 was het dan zover: de strijd kon losbranden. Na telling van de competitors bleek Gert M. te ontbreken en deze werd snel gelokaliseerd op de driving range, waar hij diep geconcentreerd, bijna in trance ballen bleef slaan. Het bleek een gevolg van de spanning, opgewekt door het feit dat dit zijn eerste volle 18-holes parcours ooit zou worden, zo vers was nog zijn GVB. Na het nemen van de startfoto’s barstte het geweld dan eindelijk los. De performance van vrijwel alle deelnemers op de eerste tee bracht bij uw verslaggever aldra het bekende Limburgse lied: Wat ruist daar door het struikgewas …..(Toon Hermans) in herinnering. Vele deelnemers sloegen in hun zenuwen de ballen links en rechts het, ja inderdaad, het struikgewas in; Peter E. met een pikante fraaie boogbal, Ben B. met stevige linkse directen, ook Gert M. liet zich niet onbetuigd, om maar niet te spreken van Wybren vd W., die zijn bal, aangedreven door zijn nieuwe mega-driver, met enorme snelheid het bos deed ontbladeren. Uiteindelijk slaagde eenieder er toch in, zonder al teveel (zichtbare) schade aan de omringende natuur aangebracht te hebben, tee 1 achter zich te laten. Het werd een prachtige golfdag, waar eenieder zoveel mogelijk van genoot, hetgeen zich uitte in een absolute recordtijd waarin de baan werd afgelegd: onder de 5 uur finishte niemand, uitgezonderd achter op komende golfers, die vaak voortijdig besloten de 19^de hole maar op te zoeken. Door de baan gaand leek het erop dat een grote kolonie spechten zich hier ophield. Later bleek echter dat het ricochetteren van vele golfballen tussen de bomen had geleid tot het misverstand aangaande de spechtenkolonie.

Toen werd ook duidelijk dat onze veteranengroep uitzonderlijk veel tijd had doorgebracht in de de fairways omringende bossen waar veel van hun ballen terecht bleken te zijn gekomen. Ook Frans v. D. manifesteerde zich als een echte woudloper, alhoewel hij pretendeerde onderzoek te doen naar aanleg van golfbanen; hij bleek een dergelijk project momenteel onderhanden te hebben. Slechts Wybren vd W. bleek minder in het bos te verblijven doch deze compenseerde dit in ruime mate door veelvuldig in bunkers te verdwijnen en daar kleine zandstormen te ontketenen. Opmerkelijk bleek ook de stijl van Gert M. door de baan. Bij elke swing moedigde deze veteraan zichzelf aan met de woorden: "Je kunt het Gert, je kunt het!". Bij de uitslag zouden wij later vaststellen dat deze opmerking echter niet geheel terecht was.

Ben B. leek zelfs op een gegeven ogenblik te staan putten in het bos, maar verklaarde raadselachtig dat hij niet bij de grond kon komen (?!). Kortom, het was een dag met vreemde verschijnselen en langzaam kroop de groep naar de verlossende 18^de hole.

Na dit slopende parcours werden wij opgewacht in het gastvrije clubhuis door de gastvrouwen met vele pinten en bijpassende hapjes en kon er weer op krachten gekomen worden. Op wankele benen werd de kleedkamer vervolgens opgezocht en na een verfrissende, ontnuchterende douche wachtte de beloning van een eenvoudige, doch voedzame maaltijd.

Alvorens aan tafel te gaan werd er druk gepuzzeld op de uitslag, gecoördineerd door onze organisator Ben B.. Toen was het moment daar, wij konden aan tafel. Maar nog niet aan de maaltijd aangezien er een misverstand over de te nuttigen menu’s bestond. Ook dit werd op de bekende ongecoördineerde CMG-wijze opgelost met veel door elkaar geroep en beïnvloeding van de gastvrouwkes. Een nog ergere slag zou ons treffen toen tijdens de keuring van de wijn kurk geconstateerd werd, en wel dermate dat ook de serveerster er krullen van in haar haar kreeg (gedurende de rest van de avond deed dat haar besluiten elke te openen fles eerst zelf te besnuiven, hetgeen wellicht de kleine ongerechtigheden in de wijn verklaarde, want zij was een beetje verkouden). Nadat ook dit probleem verholpen was kwamen de gemoederen tot bedaren en kon er aangevangen worden met de maaltijd.

Voor het toetje was het belangrijke moment daar: de uitslag van de wedstrijd! In een emotionele speech kweet Ben B. zich op prima wijze van deze taak en legde, volkomen terecht, een kritische ondertoon in zijn rede. Ook hem was het niet ontgaan dat er veel tijd in de rough (en bunkers) was doorgebracht en hij hield ons voor dat het aanbevelenswaardig was om toch eens wat meer te oefenen aangezien mensen van ons niveau niet op dit niveau zouden moeten opereren. Onder instemmend gemompel groeiden wij naar het hoogtepunt van de avond toe: de uitreiking van de Cup, want ja, er was een Cup ontwikkeld, de Dutch CMG Veterans Senior Tour Challenge Cup, die deze avond voor het eerst uitgereikt zou worden, maar virtueel al reeds maanden in het bezit van Ben B. geweest was, als eerste winnaar van dit evenement. Zijn naam stond dan ook reeds prominent gegraveerd op de voet van deze Cup. De tweede die zijn naam hierop zou mogen laten prijken werd Jos N., met 35 stableford punten de gelukkige winnaar van deze Cup vandaag. Onder luid gejuich kon Jos N. deze wisselbeker in ontvangst nemen en hij was zichtbaar aangedaan door dit belangrijke moment in zijn golfcarrière. In zijn dankwoord sprak hij namens de hele groep zijn waardering uit voor organisator Ben B. die een voortreffelijke keuze had gemaakt wat betreft locatie en de hele dag soepel had laten verlopen met de support van het Burggolf Herckenbosch team op de achtergrond. Ook Jos N. zal, zo beloofde hij nadrukkelijk, de verantwoordelijkheid op zich nemen voor de organisatie van een volgend evenement en gaat proberen dit in september op zijn (besloten) golfclub Lage Vuursche te laten plaatsvinden, alhoewel dat daar mogelijk in principe niet mogelijk is. Maar uit principe is Jos N. in principe niet zo principieel, dus dat ging wel lukken, dacht hij.

Niet onbelangrijk is dan om te vermelden dat Ben B. beslag legde op de 2^de plaats met 32 stableford punten en Bas Ossewaarde legde beslag op de 3^de plaats met 32 stableford punten. Gert M. legde onbedreigd beslag op de laatste plaats met 18 stableford punten. Voor alle deelnemers waren er weer golfballen, gesponsord door de ondernemingen van Gerard B. en Bas O..

Na alle emotionele taferelen werd nog het toetje en de koffie genuttigd, waarna men huiswaarts toog, met uitzondering van een kleine groep die bleef overnachten in het Boshotel. Op weg daarnaar toe raakten wij bijna Bert G. nog kwijt die onverhoeds afsloeg naar Jan Bik Entertainment, maar daar toch nog van afzag op aandringen van Gerrit B.. In het Boshotel werd de afsluiting van de dag ingezet met enkele borrels en luchtige kout, waarna ook voor deze deelnemers een einde kwam aan een zeer plezierige golfdag!