Van onze verslaggever, St. Nicolaasga.

Op woensdag 14 november 2001 vond het eerste golfevenement plaats van de Dutch CMG Veterans Golf Society te St. Nicolaasga (Friesland).

Alhoewel deze dag wat het weer betrof enigszins aarzelend van start ging, transformeerde het herfstige weerbeeld rond 12:00 uur naar bijna zomerse omstandigheden, hetgeen de rest van de dag een zeer aangenaam verpozen op de baan mogelijk maakte.

Voor echter de afslag van de wedstrijd plaats vond, vond het eerste treffen plaats rond de koffietafel in het gastvrije clubhuis. Hier kon al vastgesteld worden dat bij alle deelnemers aan deze bijeenkomst, alhoewel allen reeds enige tijd een pre-pensioen periode doorleven, nog van geen enkele aftakeling sprake was. Men kende elkanders naam nog uit het hoofd en eenieder wist zelfs nog exact te bepalen welke naam bij welke persoon gehanteerd diende te worden, en dit zegt toch wel iets. Met vaste hand werden koffie- en theekopjes geleegd en de bijgeleverde cake en Friese kruidkoek gulzig verorberd. Bovendien wekten sommige deelnemers de indruk al een ronde gelopen te hebben, doch verontschuldigden deze heren hun zweet des aanschijns met de onverschillige opmerking "slechts alvast een balletje geslagen te hebben".

In de pre-golf koffieronde werd voorts al snel duidelijk met een hechte club van doen te hebben die het een genoegen was elkander ook eens in deze sportieve setting te ontmoeten. Rond 11:45 begaf deze vitale groep zich naar de driving range van de (op deze dag zelfs qualifying) golfbaan, voorzien van een (te) grote hoeveelheid lunchpakketten. Hier werd nog even quasi-achteloos ingeslagen en werden de eerste tactische verkenningen uitgevoerd door elkanders golfvaardigheid visueel op waarde in te schatten.

Een kleine groep van 4 personen (Ferry T., Gerard R., Gerrit B. en Hans de B.) was in het clubhuis achtergebleven om zich voor te bereiden op een golfclinic, aangezien zij nog niet gerechtigd zijn het edele golfspel geheel zelfstandig uit te oefenen.

Rond 12:00 uur was het zover: de eerste flight (Bas. O, Wybren v.d. W. en Cees B.) beet de spits af. Direct werd al duidelijk dat de wedstrijdmentaliteit in hoge mate aanwezig was. Nerveus liep men om elkaar heen en bevroeg elkander op handicap om de startvolgorde helder te krijgen.

Tom Z. werd erop geattendeerd dat de bordjes voor de Neary en Longest Drive zich nog in het clubhuis bevonden en mocht zijn conditie gaan verbeteren (hetgeen bewijst dat een inzettende seniliteit niet per definitie slecht voor de gezondheid hoeft te zijn). Cees B. mocht als eerste afslaan en zijn lust tot scoren werd reeds direct manifest: hij stelde direct een scherpe norm voor de "longest divot" en sloeg vol overgave een 40cm lange grasstrook uit de eerste tee. Deze prestatie zou in het verloop van de wedstrijd door niemand meer geëvenaard cq verbeterd worden. Vervolgens exploreerden zijn mede-flightgenoten respectievelijk de volle breedte van de eerste fairway en ver daarbuiten. Dit werd door flight 2 (Peter de J., Jos N., Rolf B. en Ben B.) in goede harmonie voortgezet. Flight 3 (Gerard B., Cees J., Frans v. D. en Tom Z.) tenslotte deed hier niet voor onder, de volle breedte en mogelijkheden van de baan werden benut. Op de eerste hole werd al duidelijk dat er met uiterste zorgvuldigheid gespeeld zou worden, de kwaliteitsgedachte stond voorop, en dat mocht best wat tijd kosten. Op hole 3 leidde dit zelfs tot enige frustratie bij een eenzame, wat somber gestemde Fries, die solitair over de baan dwaalde. Hij uitte zijn frustratie op boerse wijze aan flight 3, die de gelegenheid te baat nam om deze lokale mens de in St. Andrews opgestelde golfregels nog eens omstandig uit te leggen. Als gevolg hiervan onderkende deze dolle Fries zijn ongelijk en verdween vervolgens gefrustreerd en in zichzelf mompelend verdwaasd tussen het struweel.

Het verdere verloop van de wedstrijd is te kenschetsen als een doorlopende strijd tegen de (natte) omstandigheden op de baan en de lokaal heersende mystieke krachten. Met name Wybren v.d. W., spelend op geboortegrond, verloor op mysterieuze wijze een aantal ballen: vlak naast de fairway geland, maar nooit meer teruggevonden. Een fenomeen, dat ook in de andere flights regelmatig optrad. Ook werd veel bos en struikgewas doorzocht hetgeen zich later ook manifesteerde in de uitslag: de scores bleken gemiddeld ondergemiddeld, het balverlies bovengemiddeld. Op hole 10 werd fel gestreden om de "Neary". De enige deelnemer echter die de bal met chirurgische precisie op de green wist te plaatsen bleek Peter de J., die hier duidelijk in het voordeel was gezien zijn politieverleden: daar werd de basis gelegd voor zijn slagvaardigheid en trefzekerheid door de vele oefeningen met de wapenstok op de politieschool casu quo de praktijk en dit betaalde zich nu dik terug.

Gedurende de gehele wedstrijd werd veel kennis opgedaan over elkanders hobby’s en ontwikkelde gewoonten. Zo bleek Gerard B. godsdienstig de geest verruimd te hebben, want bij elke gemiste putt werd hartstochtelijk de naam des heren gebezigd, daarbij emotionele slagbewegingen met de putter makend. Voorts bleek Cees J. het liefst op blote voeten te golfen, dit om meer grip op de baan te ontwikkelen; een buitengewone techniek. Jos N. zagen wij een speciale baltechniek toepassen in een van de vele bunkers rond hole 10. Dit duidde onmiskenbaar op veel strandplezier dat hij in het verleden moet hebben beleefd. Rolf B. bleek over een onuitputtelijke conditie te beschikken. Met opzet leek hij de bal op zo veel mogelijke plaatsen door de baan te willen spelen, hiermee een onschatbare hoeveelheid ervaring opdoend. Hulde! Ben B. tenslotte wilde niet alle geheimen van zijn spel onthullen aan zijn medespelers. Hiertoe trok hij een voortdurend rookgordijn om zich heen op om de fijne kneepjes van zijn spel aan ons aller oog te onttrekken, waarlijk een strategie van een meester in het spel. Op hole 18 tenslotte woedde de slag om de "Longest Drive". Ook hier werd de norm al door de eerste flight gezet, namelijk door Bas O. en ook hij werd niet meer overtroffen. Wellicht had dit ook te maken met de reeds ingetreden duisternis, waardoor de opvolgende flights moeite hadden de balvlucht te volgen en nog grotere moeite de ballen die toch nog gevonden werden te identificeren. Gelukkig kwamen alle (golf-) ballen, geleid door de uitnodigende lichten van het clubhuis, uiteindelijk behouden op de green van de 18-de hole terecht. Vele spelers waren inmiddels wel de tel kwijtgeraakt van het aantal hiervoor benodigde slagen. Voor deze finaleslagen konden vallen was inmiddels wel ruim 5 uur verstreken.

Op de 19de hole werd weer verzameld en hier troffen wij ook de clinicspelers aan, die reeds enige tijd hun training beëindigd hadden, echter niet na op integere wijze de Burggolf pro Eric Haars genadeloos in een duel te verslaan, aldus de opgebouwde kennis in de praktijk brengend. Echter had het balspel hen zo in de greep gekregen dat onder leiding van clinic coördinator Ferry T. en met Spaanse bezieling de strijd werd gecontinueerd op het groene laken. Door de overige deelnemers Gerrit B., Hans de B. en Gerard R. werd volop gemasseerd, gepiqueerd en gecaramboleerd en werd er behoorlijk over de rode gegaan (zeker 10 maal). Een spontaan voorstel van Bas O. om de hoeken van de biljarttafel af te zagen en zo ook een partij poolbiljart mogelijk te maken ging de heren toch te ver. Desalniettemin, wat een vuur, van brandstof voorzien door de dames van de bar die op strategisch juist gekozen momenten hapjes en drankjes aandroegen.

Aan een tafel niet ver hiervandaan kweet Bas O. zich ondertussen van de verantwoordelijk taak de scorekaarten te verzamelen en een samenhangende en correcte uitslag op papier te zetten. In het recente verleden had hij zich over deze taak nogal geringschattend uitgelaten in de zin dat zijn kinderen van 5 en 7 jaar oud dit nog wel geblinddoekt binnen enkele seconden in orde zouden hebben. De deelnemers konden constateren dat Bas O. bij de uitvoering van deze verantwoordelijke taak zwetend en enigszins gestressed rondliep en geruime tijd nodig had een en ander te realiseren. Hetgeen logisch leidde tot twee gedachten: zijn de kinderen van Bas O. erg voorlijk, of is het intellectuele niveau van Bas O. gelijk te stellen met dat van een vierjarige? Uw verslaggever heeft een voorkeur voor de eerste gedachte (veiligheidshalve)!

Na een welverdiende douche en nog wat gekout onder het genot van een drankje en wat versnaperingen werd aan tafel gegaan, nadat een serveerster Tom Z. nog toevertrouwd had dat er slechts 3 flessen van de uitgekozen wijn beschikbaar waren, hetgeen acuut tot een verstoord hartritme leidde. Zij kon het vege lijf nog net redden door snel met een gereedstaand en aanvaardbaar alternatief op de proppen te komen. De volgorde van mededelingen was duidelijk verkeerd gekozen.

Het hieropvolgende diner werd in de beste CMG-traditie genoten op zeer gezellige wijze, hierbij van tijd tot tijd de naastgelegen tafel van GVB-studenten in het plezier betrekkend. Kortom, met de kwaliteit van het voedsel en de disgenoten was niets mis. Door Tom Z. werd de spanning maximaal opgedreven door de uitslag van de wedstrijd niet te onthullen voordat het nagerecht genuttigd was. Tenslotte was het moment daar waarop onthuld werd dat Ben B. (36pt) de eerste prijs in de wacht gesleept had, op de voet gevolgd door Frans van D. (30pt) en Jos N. (27pt). Zoals reeds gememoreerd was de Neary voor Peter de J., de Longest Drive voor Bas O., de Longest Divot voor Cees B. en de prijs voor meest vasthoudende speler ging naar Rolf B..

Om de onderlinge verstandhouding niet te verstoren werd eenieder gelijkelijk beloond voor de geleverde inspanning met golfballen van Isorropia en een tee-set en golfballen van CMG (dank aan deze sponsors!).

En dit was nog niet alles, want als extra prijs kreeg de winnaar het exclusieve voorrecht de volgende krachtmeting te mogen organiseren. In zijn dankwoord beloofde kampioen Ben B. de tafelgenoten hier zeker invulling aan te zullen gaan geven en zegde tevens toe eenieder nogmaals een email met computervirus toe te zenden.

Kortom, het slot van een geslaagde dag!